ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑ "ΚΑΤΕΡΓΑ"...

Πολύ άγχος, διάβασμα, ανταγωνισμός και πολύ καφέ... Είναι τα προαπαιτούμενα για να επιβιώσει κανείς στην εξεταστική περίοδο, ειδικά τώρα που το υπουργείο θέλει στο 7^ο έτος να διαγραφόμαστε. Δεν είναι όμως πρωτόγνωρη μια τέτοια αναπαράσταση για μας, καθώς ακόμη από τις σχολικές εξετάσεις και διαγωνίσματα, με αποκορύφωση τις πανελλήνιες, βρισκόμαστε υπό εξέταση. Όλη αυτή η επίμονη προσπάθεια αποτελεί ένα ατέλειωτο κυνήγι πιστοποιήσεων για μια υποτιθέμενα πιο ευνοϊκή θέση στην αγορά εργασίας. Και μιλάμε για μια σχολή (ΣΕΜΦΕ) πολύ δύσκολη χωρίς στοιχειώδη επαγγελματική αποκατάσταση και σε μια περίοδο που η ανεργία στους νέους ξεπερνάει το 60%! Την παραπάνω αντίφαση έρχονται να ενισχύσουν οι καθηγητές, κάνοντας όλο και πιο δύσκολους τους όρους φοίτησης και αποφοίτησης.

Κατά τη διάρκεια της εξεταστικής πολλές φορές θα έρθουμε αντιμέτωποι με:

Την αυταρχική συμπεριφορά καθηγητών.

Μέσα στα αμφιθέατρα συγκεκριμένο κομμάτι καθηγητών επιδίδεται σε αυταρχικές συμπεριφορές προσβάλλοντας φοιτητές (σε σημείο να αποκαλεί τους φοιτητές «αλήτες» και ότι έχει έρθει για να αποδώσει δικαιοσύνη!!) που υποτίθεται πως έχουν αντιγράψει ή και παίρνοντας κόλλες και προσωπικά αντικείμενα με την υποψία αντιγραφής. Γραπτά μηδενίζονται χωρίς κανένα λόγο, μόνο και μόνο για επιβεβαίωση ορισμένων που κάνουν καριέρα στις πλάτες φοιτητών. Είναι οι ίδιοι που τάσονται υπέρ του υπουργείου για τις διαγραφές φοιτητών, τα δίδακτρα και το κόψιμο των δωρεάν συγγραμάτων. Στις εξεταστικές περιόδους η δημιουργία «υγειονομικών ζωνών», κενών θέσεων και σειρών μεταξύ φοιτητών, η κατανομή αμφιθεάτρων αλλά και η επίδειξη του πάσο (ακόμα και της ταυτότητας) κάνουν όλο και πιο ασφυκτικό το κλίμα για τους φοιτητές.

Ένα ακόμα παράδειγμα της αυταρχικότητας που δείχνουν οι καθηγητές απέναντι στους φοιτητές είναι αυτό της επέκτασης της εξεταστικής. Ύστερα από τη γενική συνέλευση του συλλόγου, κατατέθηκε στην επιτροπή σπουδών η πρόταση που έλεγε για επέκταση της εξεταστικής από 3 σε 4 εβδομάδες, όπως ήταν κάθε φορά. Η στάση των καθηγητών ήταν απαράδεκτη καθώς όχι μόνο αρνηθήκανε να υλοποιήσουν την απόφαση του συλλόγου αλλά λέγανε ΨΕΜΜΑΤΑ στους φοιτητές, ότι και καλά δεν έχουν πάρει απόφαση για το ζήτημα έτσι ώστε να μην προλάβουμε να αντιδράσουμε…

Τα μαζικά κοψίματα.

Συνήθως είναι το αποτέλεσμα των παραπάνω και το πρώτο θέμα συζήτησης μετά την εξεταστική. Αρκετοί καθηγητές κόβουν μαζικά φοιτητές, στη προσπάθεια τους να αναπαράγουν τα πρότυπα του ¨επιτυχημένου επιστήμονα¨ που περνώντας πάνω από τα πτώματα των συμφοιτητών του θα κάνει καριέρα, συμβάλουν συνειδητά στην εντατικοποίηση των σπουδών, στην αποστασιοποίηση των φοιτητών από άλλα ενδιαφέροντα και εν τέλει στην αποστροφή τους από τις συλλογικές διαδικασίες. Το τελευταίο είναι προφανές, αφού μετά από φοιτητικές καταλήψεις τα μαζικά κοψίματα είναι κανόνας, για την «τιμωρία» των ¨ανήσυχων¨ φοιτητών.

Οι ιδεολογικές προεκτάσεις της εξεταστικής περιόδου.

Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει μία ομοιότητα στα συμπεράσματα που βγάζουν οι φοιτητές, ο καθένας μόνος του, κατά τη διάρκεια, άλλα και μετά το πέρας της εξεταστικής περιόδου. Συμπεράσματα τύπου: έπρεπε να είχα διαβάσει περισσότερο, έπρεπε να είχα κάνει την εργασία, δεν έπρεπε να ασχολούμαι τόσο με άλλα πράγματα, έπρεπε να παρακολουθώ περισσότερο. Είναι εμφανές πως η διαδικασία αυτή, ως κομμάτι του εκπαιδευτικού μηχανισμού, ωθεί τους φοιτητές στο δρόμο της επιβίωσης, να διαβάζουν μέρα-νύχτα προκειμένω να καταφέρουν (αφότου πρώτα θα έχουν φτύσει αίμα…) να πάρουν πτυχίο-διαβατήριο στην ανεργία. Οι φοιτητές τασσόμαστε ενάντια σε τέτοιου τύπου ιδεολογήματα γιατί δεν είναι δυνατόν να μας συμπεριφέρονται σαν υποδεέστερα όντα, σαν «άρρωστους που χρειαζόμαστε θεραπεία από τον γιατρό-δάσκαλό μας», όπως συνηθίζουν να λένε καθηγητές στη σχολή μας…

Σε αυτήν την κατεύθυνση προασπιζόμαστε τα αυτονόητα:

• Δεν δείχνουμε πάσο ή ταυτότητα και δεν δεχόμαστε καμία μορφή ελέγχου. Το ότι είμαστε φοιτητές μπορεί να το επιβεβαίωση ο καθένας μέσα στο αμφιθέατρο

• Δεν έχει κανείς δικαίωμα να μας αλλάξει θέση με βάση κάποια κατανομή αμφιθεάτρων. Το μόνο ρόλο που έχουν οι κατανομές είναι για να δούμε πόσες αίθουσες χρειάζονται για εξέταση.    

• Απαιτούμε ανθρώπινους ρυθμούς εξέτασης, με το κάθε μάθημα να διαρκεί 3 ώρες.

• Απαιτούμε τα θέματα να είναι εντός ύλης.

• Οποιαδήποτε προσπάθεια καθηγητικής αυθαιρεσίας απέναντι σε συμφοιτητή μας πρέπει να απαντάται με μαζικό τρόπο, όχι μόνο γιατί θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας σε αυτή τη θέση, αλλά και για να μην να ξανασυμβεί.

• Σε περίπτωση μαζικών κοψιμάτων απαιτούμε την  κανονικοποίηση των βαθμολογιών ώστε να περάσουν περισσότεροι φοιτητές. Δεν είναι δυνατόν να φταίει και το 85% των αποτυχόντων στην εξέταση!!

• Απαιτούμε την διεξαγωγή επί πτυχίω εξεταστικής για τους φοιτητές του 9^ου εξαμήνου και πάνω χωρίς προαπαιτούμενα.

Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους συμπεριφορές, ο μόνος δρόμος είναι η συλλογική προάσπιση των κεκτημένων μας και η επέκταση αυτών. Στην εξεταστική υποτίθεται πως οι αντιδράσεις μειώνονται, οι φοιτητές σκύβουν το κεφάλι και διαβάζουν έχοντας ως μόνο στόχο την ατομική τους καταξίωση. Στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε ότι ακόμα και σε αυτό το δύσκολο πεδίο παρέμβασης, αυτό της εξεταστικής, η γενιά που κινητοποιείται μαχητικά και νικάει δεν έχει τίποτα να χάσει παρά να δείξει πως το αβέβαιο μέλλον που της ετοιμάζουν θα γίνει το δικό τους παρελθόν, και πως κάθε προσπάθεια υποταγής στην κυρίαρχη ιδεολογία θα βρίσκει αντιστάσεις.

 

ΣΤΑ ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ

ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ!

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΕΜΦΕ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

 

Σε μια συγκυρία που η επικοινωνιακή κουβέντα περί «τρομοκρατίας» καλά κρατεί, η πραγματικότητα έρχεται να επιβεβαιώσει ξανά το σύνθημα: «αυτοί που δέρνουν φοιτητές κι εργάτες είναι οι μόνοι τρομοκράτες!»…

Σήμερα Τετάρτη 23/01 στον προαύλιο χώρο του Ε.Μ.Π (σε χώρο ασύλου) ένας φοιτητής ο Δ.Φ., μέλος του Συλλόγου Φοιτητών ΗΜ/ΜΥ του Ε.Μ.Π και ενεργός συνδικαλιστής- μέλος της Ε.Α.Α.Κ, ξυλοκοπήθηκε άγρια κι αναίτια από μέλη της ομάδας ΔΙΑΣ με αποτέλεσμα να μεταφερθεί με βαριά τραύματα στο νοσοκομείο. Η επίθεση αυτή συνέβη μεσημέρι όταν τα συγκεκριμένα μέλη της ομάδας ΔΙΑΣ μπήκαν στο Ε.Μ.Π καταπατώντας το χώρο του ασύλου, με μόνο στόχο να επιτεθούν στον φοιτητή ο οποίος έτυχε να βρίσκεται εκεί και να είναι μάρτυρας  στην αυθαιρεσία, τον τσαμπουκά και τον τραμπουκισμό που δέχονταν συμφοιτητές του λίγο έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου από τους ένστολους.

Το γεγονός αυτό για εμάς σίγουρα δεν επαφίεται απλά και μόνο στην κλασσική ρητορική περί «μεμονωμένων περιστατικών» ή «τυχαίων διαπληκτισμών». Αντίθετα δείχνει τον τρόπο που λειτουργεί η ΕΛ.ΑΣ και το κράτος απέναντι σε μια προσπάθεια ακόμη και της πιο αυτονόητης υπεράσπισης των συναδέλφων μας. Δείχνει το τι συνεπάγονται οι προσπάθειες αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων να καταργήσουν το άσυλο.  Δείχνει το μέχρι που μπορεί να φτάσει η σύγχρονη επίθεση στον λαό και τη νεολαία. Δείχνει πως οι δυνάμεις καταστολής «νιώθουν άνετα» όχι απλά να καταπατούν το άσυλο αλλά να δέρνουν φοιτητές και αγωνιστές εντός του. Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε μάλλον η τακτική της κυβέρνησης και το δόγμα «Δένδια»  αποσκοπεί στο να ξεμπερδεύουν με κάθε κινηματικό και δημοκρατικό κεκτημένο μη διστάζοντας ακόμη και να στέλνουν αιμόφυρτους φοιτητές στο νοσοκομείο. Η κατεύθυνση αυτή αποτελεί τομή σε μια κατά τ’άλλα πάγια τακτική των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια.

Καταδικάζουμε την επίθεση απέναντι στον Δ.Φ. και ως τέτοια αλλά και ως επίθεση φυσική και συμβολική στη γενιά μας. Η καταστολή ειδικά στην τωρινή συγκυρία με τις χιλιάδες συλλήψεις, την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας, το χτύπημα κάθε κοινωνικού αγώνα δεν θα μείνει αναπάντητη. Όπως τόσες δεκαετίες ο λαός και η νεολαία διέλυαν την καταστολή και τις κρατικές επιθέσεις στο κίνημα έτσι και τώρα θα απαντήσουμε:

                 

 ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ!!!

ΟΤΑΝ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

 

Την Τετάρτη 23/2/13 στις 16.30 το απόγευμα, δυνάμεις της ομάδας ΔΙΑΣ, εμφανίστηκαν στην πύλη Ζωγράφου του ΕΜΠ, τρομοκρατώντας φοιτητές που έβγαιναν από το Πολυτεχνείο με την επιβολή σωματικού ελέγχου. Φοιτητής του ιδρύματος που παρατηρούσε το περιστατικό, κατόπιν εγκλίσεων και απειλών αρνήθηκε τον χωρίς λόγο έλεγχο αλλά και την έξοδο του από το Πολυτεχνείο. Αποκορύφωμα της αστυνομικής αυθαιρεσίας ήταν η εισβολή των ανδρών της ομάδας ΔΙΑΣ στο ίδρυμα, η καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου και ο ξυλοδαρμός του συγκεκριμένου φοιτητή.

      

Οι εικόνες αυτές, αν και πρωτοφανείς για τον χώρο του πολυτεχνείου, αποτελούν άμεση συνέχεια μιας σειράς περιστατικών χυδαίας καταπάτησης του πανεπιστημιακού ασύλου από μεριάς κυβέρνησης. Είτε αυτό αφορά τα περιστατικά σε πανεπιστημιακά ιδρύματα όπως το ΑΠΘ, είτε τα πιο πρόσφατα με την ΑΣΟΕΕ και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Πρόκειται για μια πολύ στοχευμένη προσπάθεια στοχοποίησης του ασύλου και ό,τι αυτό κατοχυρώνει, ενώ παράλληλα επιχειρείται μια συντονισμένη κίνηση απονομιμοποίησης και συκοφάντησης αυτού. Προσπαθούν να πείσουν τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά πολύ περισσότερο την κοινωνία στο σύνολό της, ότι το άσυλο είναι κέντρο ανομίας, βίας και εγκληματικότητας, ενώ ουσιαστικά είναι χώρος ελεύθερης έκφρασης και πολιτικοποίησης κάθε αγωνιζόμενου κομματιού της κοινωνίας. Αποτελεί ιστορικά κύτταρο ανάπτυξης συλλογικών αγώνων ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές και γι αυτό το

στοχοποιούν.

 

Αυτή η προσπάθεια εντάσσεται στα ευρύτερα πλαίσια της έντασης του κρατικού αυταρχισμού που έχει ως στόχο την επιβολή της αντιλαϊκής τους πολιτικής και τη μετατόπιση του διαλόγου στα ζητήματα “νόμου και τάξης”, προσπαθώντας να καταπνίξουν κάθε φωνή κοινωνικής αντίδρασης.

Πιο ειδικά, προσπαθούν να πειθαρχήσουν και να τρομοκρατήσουν και το ίδιο το φοιτητικό κίνημα,το οποίο έχει πυροδοτήσει μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και έχει σταθεί εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και διάλυσης του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου. Στην προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης και στην τακτική της να συκοφαντήσει το φοιτητικό κίνημα και το άσυλο, πρωτοπόρο ρόλο παίζουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ όσο και η θλιβερή μειοψηφία εντός των σχολών που βάζει πλάτη στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση(βλέπε δηλώσεις Σταυρακάκη προέδρου της ΠΟΣΔΕΠ, πρωτοπαλίκαρα Συμβουλίων Ιδρύματος).

     

 Η νεολαία δεν τρομοκρατείται, δεν πειθαρχεί στις επιταγές της πολιτικής τους. Το φοιτητικό κίνημα μαζί με όλο τον λαό, με τους αγώνες του θα προασπίσει το αιματοβαμμένο κεκτημένο του ασύλου, δεν θα επιτρέψει τη συκοφάντηση του πόσο μάλλον την κατάργηση του.

     

Απαιτούμε από την πρυτανεία να πάρει άμεσα ξεκάθαρη στάση

καταγγελίας του γεγονότος.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ!

 

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Όλοι στη Γενική Συνέλευση του φσ ΣΕΜΦΕ αύριο Πέμπτη 17/1 και ώρα 12:30 στο αμφ.2 με θέματα:

• ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΑΣΥΛΟΥ
• σχέδιο δράσης για την απασχόληση των νέων
• εξελίξεις στην εκπαίδευση (εξίσωση κολλεγίων με τα ΑΕΙ- σχέδιο Αθηνά- νόμος πλαίσιο- συγγράμματα)
• αντιφασιστικές πρωτοβουλίες
• εξεταστική και λοιπά ζητήματα σχολής

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!!

ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

 Με αφορμή την απειλητική στάση που κρατά η μνημονιακή τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ενάντια σε κάθε φωνή λαϊκής έκφρασης και αγανάκτησης αλλά και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ τα οποία επιχειρούν να διχάσουν την κοινωνία, κρίνεται σκόπιμο να αναφέρουμε σαν σχήμα από μεριά μας ορισμένα γεγονότα τα οποία πιστεύουμε θα βοηθήσουν στο να ανοίξει κουβέντα στη σχολή.

Ήδη από την εποχή της μεταπολίτευσης οι εκάστοτε κυβερνήσεις προσπαθούσανε να άρουν δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία είχαν κατακτηθεί με αίμα. Αυτό γίνεται πλήρως εμφανές από την καταστολή στις απεργίες - κινητοποιήσεις αλλά και από τους αντι-εκπαιδευτικούς νόμους που κατέβαιναν στη βουλή, στις διατάξεις των οποίων αναφερόταν πάντα πτυχή που μίλαγε για κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου. Θεσμικά, το ακαδημαϊκό άσυλο διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, την προάσπιση του συνδικαλισμού και διεκδίκησης δικαιωμάτων, την ασφαλή πραγματοποίηση κινητοποιήσεων καθώς απαγορεύεται να εισβάλουν αστυνομικές δυνάμεις σε αυτό. Συμβολίζει το κέντρο αγώνα γύρω από το οποίο διεξάγονται οι αγώνες του φοιτητικού αλλά και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος (εξέγερση 17 Νοέμβρη, κέντρο προπαγάνδας εργατικών και φοιτητικών αγώνων, εξέγερση νεολαίας Δεκέμβρη ΄08 κ.α.).

Το τελευταίο όμως χρονικό διάστημα βλέπουμε να κορυφώνονται οι επιθέσεις του κράτους ενάντια στην έννοια που φέρει το άσυλο αλλά και ευρύτερα ενάντια σε κάθε φωνή επιχειρεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της…

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η φετινή επέτειος εξέγερσης του Πολυτεχνείου όπου δυνάμεις των ΜΑΤ προσπάθησαν να μπλοκάρουν την πορεία της 17Ν που είχε κατεύθυνση στην ισραηλινή πρεσβεία. Σαφές το μήνυμα που ήθελε η κυβέρνηση να περάσει καθώς η ασφαλής διεξαγωγή της συγκεκριμένης πορείας έχει κατακτηθεί με αγώνα και αίμα (κρατικές δολοφονίες των Κουμή, Κανελλοπούλου) και για πρώτη φορά ύστερα από 30 χρόνια στήθηκε μπλόκο. Από την άλλη μεριά, στη Θεσσαλονίκη τη μέρα διεξαγωγής της πορείας η αστυνομία πραγματοποιεί επίθεση στο ΑΠΘ και συλλαμβάνει 17 αγωνιστές οι οποίοι προσπάθησαν να σταματήσουν την εισβολή στο πανεπιστημιακό άσυλο. 

Την Πέμπτη 28/12 με πρόσχημα το κυνήγι του παραεμπορίου στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις παραβιάζουν το άσυλο και εισβάλλουν στο χώρο της ΑΣΟΕΕ. Πρόκειται για πρωτοφανή επίδειξη δύναμης καθώς τα ΜΑΤ επέτρεπαν την είσοδο στη σχολή μόνο ύστερα την επίδειξη πάσο. Και εκτός αυτού, στη συνέχεια γίνανε επεμβάσεις στα διάφορα πολιτικά στέκια αγωνιζόμενων συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται στη σχολή και κατασχέσεις υλικού που υπήρχαν σε αυτά!! Αναρωτιόμαστε λοιπόν κι εμείς, το παραεμπόριο κυνηγούσε η αστυνομία την ώρα που κάτεσχε κείμενα και μπροσούρες αριστερών και αναρχικών;;

Επιπλέον, ως συνέχεια της λογικής άρσεων της ελεύθερης διακίνησης ιδεών , τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούνται συνεχώς εκκενώσεις καταλήψεων και αυτοδιαχειριζόμενων πολιτικών χώρων με συγκεκριμένο πολιτικό σκεπτικό. Πρόκειται για τις καταλήψεις της βίλας Αμαλίας και της Σκαραμαγκά, χώροι στην καρδιά του κέντρου της Αθήνας, στις οποίες δραστηριοποιούνται κομμάτια του κινήματος τα τελευταία 20 χρόνια. Οι επεμβάσεις της κυβέρνησης σε αυτούς τους χώρους, με τη βοήθεια ακόμα και της αντιτρομοκρατικής(!) και με συλλήψεις πάνω των 100 ατόμων, στοχεύουν κι αυτές στην τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας καθώς και στην εκκένωση του κέντρου από αντιδράσεις απέναντι στην αυταρχικότητα και τη βιαιότητα της κρίσης. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα γειτονικά γραφεία της Χρυσής Αυγής δεν έχουν σκεφτεί καν να τα πειράξουν τα οποία κυριολεκτικά συνιστούν γιάφκα. 

Όλα αυτά τα γεγονότα δείχνουν ξεκάθαρα τη στάση της κυβέρνησης του ΔΝΤ της ΕΕ και του ευρώ απέναντι σε όλους εμάς. Στόχος της ο εκφοβισμός του λαού και η υποδούλωσή του στα μνημόνια, στα οικονομικά μέτρα και στο μεσαίωνα της ανεργίας. Για αυτό και οι ξυλοδαρμοί στις απεργίες και στις διαδηλώσεις έχουν γίνει συνηθισμένο φαινόμενο, για αυτό και επιχειρούν να καταργήσουν το άσυλο, για αυτό και κυνηγάνε αγωνιστές και εκκενώνουν τους πολιτικούς τους χώρους, για αυτό και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ χαρακτηρίζουν το άσυλο ως ¨οπλοστάσιο τρομοκρατών¨ και ότι πρέπει να πάψει να υφίσταται ακόμα και ως ιδέα!!

 Το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα έχουν κληρονομήσει από τις προηγούμενες γενιές το καθήκον για προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων και είναι κάτι που δεν παραβλέπεται. Το άσυλο δεν καταργείται, το κίνημα δεν τρομοκρατείται. Χρέος μας η προάσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών με κάθε μέσο και κάθε τρόπο ενάντια στην αυταρχικότητα, αλλά και η προάσπιση του δικαιώματος μας στον αγώνα, ιδιαίτερα σήμερα που το μνημόνιο έχει τσακίσει τα πάντα στο πέρασμά του. Δεν πτοούμαστε από τις επιθέσεις του κράτους, η τρομοκρατία δε μας σταματά…    

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

22 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΝΙΚΟΥ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ

Aπό το www.tvxs.gr

Είκοσι δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του 38χρονου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από μέλη της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας κατά τη διάρκεια μαθητικών κινητοποιήσεων. Το φθινόπωρο του 1990, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, πιθανό περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας κ.ά.

Οι πρώτες καταλήψεις ξεκινούν στα τέλη Οκτωβρίου του 1990 ενώ μέχρι τα μέσα του Δεκεμβρίου τα υπό κατάληψη λύκεια φτάνουν το 70% του συνόλου. ταυτόχρονα γίνονται πολλές πορείες διαμαρτυρίας με συμμετοχή 10.000 και 30.000 ατόμων, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής.

Η κυβέρνηση ελπίζει ότι το κλίμα θα εκτονωθεί με τις διακοπές των Χριστουγέννων, ενώ ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι τα προεδρικά διατάγματα δεν θα εφαρμοστούν για ένα τρίμηνο, έως ότου γίνουν «πλήρως κατανοητά» από μαθητές και καθηγητές. Σύντομα, οι τρεις μήνες γίνονται δώδεκα και το νομοσχέδιο τροποποιείται μερικώς, χωρίς αλλαγές όμως στα σημαντικότερα σημεία (πειθαρχικές διατάξεις, περικοπές κ.ά.).

Με το νέο χρόνο, όμως, οι μαθητές και φοιτητές αποφασίζουν τη συνέχιση των καταλήψεων στα ΑΕΙ, τα ΤΕΙ και σε 1.800 από τα 3.014 γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Ως απάντηση, ο υπουργός Παιδείας, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, δηλώνει ότι όσοι συμπληρώσουν 50 αδικαιολόγητες απουσίες λόγω των καταλήψεων θα χάσουν τη χρονιά.

Στις 07.01.1991, ημέρα επανέναρξης των μαθημάτων μετά τις γιορτές, οι καταλήψεις συνεχίζονται ενώ η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) κηρύσσει στάση εργασίας και καλεί τους καθηγητές να βρίσκονται έξω από τα σχολεία «για να συμβάλουν στην αποτροπή προκλήσεων που ίσως επιχειρηθεί να δημιουργηθούν» καθώς έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας έχει κινητοποιήσει ομάδες «αγανακτισμένων γονέων» για να «σπάσουν» τις καταλήψεις.

Από το πρωί της μέρας σημειώνονται μικροεπεισόδια μεταξύ "αγανακτισμένων γονέων" και καταληψιών, καθηγητών και δημοτικών συμβούλων. Οι καθηγητές αρνούνται να βάλουν απουσίες στους μαθητές και ο υπουργός αποφασίζει την πειθαρχική δίωξή τους, ενώ την επόμενη μέρα, ομάδες ροπαλοφόρων εισβάλουν σε σχολεία και τραυματίζουν μαθητές, υπό τα απαθή βλέμματα των αστυνομικών οργάνων.

Στις 08.01.1991, στις 19.30 το απόγευμα, στην Πάτρα περί τα τριάντα στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης Ιωάννη Καλαμπόκα, επιτίθενται οπλισμένοι κατά των μαθητών στην κατάληψη του Πολυκλαδικού Λυκείου, χωρίς όμως να επιτύχουν να διώξουν τους νέους.

Μία ώρα αργότερα, η ίδια ομάδα επιτίθεται κατά του 3ου Λυκείου και καταφέρνουν να απωθήσουν τους ελάχιστους μαθητές που βρισκόταν στο χώρο. Σε λίγο, συγκεντρώνονται έξω από το λύκειο δεκάδες μαθητές, καθηγητές, γονείς, δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης καθώς και ο δήμαρχος Πάτρας, Α. Καράβολας και ο βουλευτής Αχαΐας του Πα.Σο.Κ, Α. Φούρας.

Τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ αρνούνται να υποχωρήσουν από την «αντικατάληψη» και δηλώνουν ότι θα παρατείνουν την κατάληψη του Λυκείου μέχρι αυτό να λειτουργήσει ξανά κανονικά

Γύρω στις 23.30 το βράδυ, ομάδα καθηγητών και γονέων επιχειρεί να μπει στο κτίριο. Με το άνοιγμα της πόρτας τα μέλη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται στον κόσμο με σιδερολοστούς, καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ), Νίκος Τεμπονέρας, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος, με ανοιγμένο το κρανίο από το σιδερολοστό του Ι.Καλαμπόκα.

Μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός και το πρωί της 09.01.1991 παύουν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του. Στο νοσοκομείο μεταφέρονται επίσης άλλα τέσσερα άτομα σε σοβαρή κατάσταση και δεκάδες με ελαφρότερα τραύματα. Η ομάδα του Καλαμπόκα εξαφανίζεται ανενόχλητη αφού η αστυνομία κάνει την εμφάνισή της, όταν τα επεισόδια έχουν τελειώσει. Οι αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Α. Μαραγκό και τον συντροφό τους Σ. Σπίνο.

Τις επόμενες μέρες, η νεανική εξέγερση κλιμακώνεται και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών συγκρούονται με τα ΜΑΤ στην Πάτρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο υπουργός Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται. Στις 10.01.1991 κατά τη μεγαλειώδη διαδήλωση 50.000 ατόμων στο κέντρο της Αθήνας, τα ΜΑΤ επιτίθενται στον κύριο όγκο των διαδηλωτών. Οι συγκρούσεις διαρκούν όλη τη μέρα και, όταν οι δυνάμεις καταστολής επιχειρούν να απωθήσουν τον κόσμο προς το Πολυτεχνείο, οι διαδηλωτές αντιστέκονται και οι συγκρούσεις κορυφώνονται.

Βομβίδες ασφυξιογόνων αερίων των ΜΑΤ προκαλούν πυρκαγιά στο κτίριο που στεγαζόταν το κατάστημα ενδυμάτων «Κ. Μαρούσης», στην συμβολή Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις που σπεύδουν στο σημείο για να σβήσουν τη φωτιά δέχονται επίθεση με χημικά αέρια από τα ΜΑΤ και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες, υποφέροντας από σπασμούς λόγω των χημικών. Όταν η πυρκαγιά σβήσει μετά τα μεσάνυχτα, ανασύρονται οι σωροί τεσσάρων πολιτών, μέσα από το κτίριο του καταστήματος.

Η ένταση συνεχίζεται για τα επόμενα εικοσιτετράωρα, με νέες πορείες, καταλήψεις και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, ενόσω ο Γ. Σουφλιάς, αντικαταστάτης του παραιτηθέντος Β. Κοντογιαννόπουλου στο υπουργείο Παιδείας, αποσύρει τα επίμαχα νομοθετήματα και ανακοινώνει την έναρξη διαλόγου για την Παιδεία «από μηδενική βάση», μέχρις ότου ο Πόλεμος του Κόλπου μετατοπίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Ο συγκατηγορούμενος για τη δολοφονία Α. Μαραγκός, απαλλάχτηκε με βούλευμα, ενώ ο Ι. Καλαμπόκας καταδικάστηκε πρωτόδικα από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου σε ισόβεια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προμελέτης - ποινή που σύντομα μειώθηκε και στις 2 Φεβρουαρίου 1998 αφέθηκε ελεύθερος λόγω "καλής συμπεριφοράς". Σήμερα ζει και εργάζεται στο Βόλο ως υπεύθυνος παραρτήματος της Εθνικής Τράπεζας.