ΟΜΟΝΟΙΑ Ή ΑΜΦ ΜΑΧ?

ΟΜΟΝΟΙΑ Η΄ αμφ.ΜΑΧ;

Για το διήμερο και τη μεταστροφή των ΕΑΑΚ

Με την αρχή της νέας χρονιάς βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο μέτωπο που ανοίγει το 3ο μνημόνιο ενάντια στο λαό. Ο λόγος για το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που αποτελεί την πρόταση της κυβέρνησης στην τρόικα, το οποίο συντρίβει κυριολεκτικά όχι μόνο τους συνταξιούχους, αλλά κάθε σημερινό και μελλοντικό εργαζόμενο ως προς τη δυνατότητα του να πάρει σύνταξη, αλλά και εν τέλει και ως προς το αν θα μπορεί να εργάζεται! Τουλάχιστον 40 χρόνια εργασίας με ασφάλιση θα χρειάζεται κάποιος για να μπορεί να πάρει σύνταξη στα 62. Δηλαδή θα πρέπει να είναι κάποιος εργαζόμενος συνεχόμενα ασφαλισμένος από τα ... 22 - ή αλλιώς σύνταξη στα 67! Και όλος αυτός ο Γολγοθάς; Για να πάρει ο συνταξιούχος το εξευτελιστικό ποσό των 384 ευρώ (τα ψίχουλα της εθνικής σύνταξης, που είναι και το μόνο κρατικά εγγυημένο ποσό σύνταξης), πλέον της αναλογικής σύνταξης που μειώνεται σε τεράστιο βαθμό, συνυπολογίζοντας πως ήδη οι κύριες συντάξεις έχουν μειωθεί έως και 40% την πενταετία των μνημονίων και επέρχονται νέες μειώσεις έως και 30% για όσους βγουν στη σύνταξη μετά την 1-1-2016. Ταυτόχρονα η ενοποίηση των ταμείων με την διατήρηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, de facto περικόπτει ακόμα περισσότερο τις συντάξεις. Επιπλέον, άμεσες και έμμεσες μειώσεις στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις και άμεση κατάργηση του ΕΚΑΣ για το μεγαλύτερο τμήμα του λαού, που σημαίνει επιβολή συνθηκών απόλυτης εξαθλίωσης για χιλιάδες συνταξιούχους.
Επιπλέον, οι ασφαλιστικές εισφορές αυξάνονται για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων. Χαρακτηριστικά είναι τα μέτρα για τους «ελεύθερους επαγγελματίες». Εδώ δεν πρόκειται για κάποια ρετιρέ ή ευγενείς κλάδους και ταμεία, όπως επιχειρεί να μας πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του επαγγελματικά ενεργού πληθυσμού (μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί, λογιστές, ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ – πρώην ΤΕΒΕ, έως και καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα, αλλά εκδίδουν αποδείξεις και δεν πληρώνονται μαύρα κ.λπ.). Ιδιαίτερα στη νεολαία, αφορά κυρίως τους εργαζόμενους με μπλοκάκι, χωρίς συμβάσεις εργασίας, δηλαδή χωρίς καμία εργασιακή κατοχύρωση και δικαιώματα, που κυριολεκτικά αυτό το νομοσχέδιο τους εξαφανίζει. Ενδεικτικά οι εισφορές για έναν ελεύθερο επαγγελματία (συμπεριλαμβανομένων και των εργαζόμενων με μπλοκάκι) φτάνουν στο 38,45% του φορολογητέου εισοδήματος του. Να το πούμε απλά: κάποιος που θα βγάζει 1000€ το μήνα, θα πρέπει να καταβάλει για ασφαλιστικές εισφορές 385,50 €, κι επιπλέον και εισφορά αλληλεγγύης, και στα 600 που του μένουν, θα φορολογείται με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ, δηλ. θα του μένουν 440 ευρώ! Επιπλέον, ακόμα και όποιος έχει μηδενικά έσοδα (όντας άνεργος), ή λιγότερα από 586,00 ευρώ το μήνα, θα είναι αναγκασμένος να δίνει την κατώτερη εισφορά που υπολογίζεται επί των 586,00 ευρώ, δηλαδή 2.820,00 ευρώ το χρόνο!
Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο τους συνταξιούχους ή το μακρινό μέλλον των εργαζόμενων, αλλά αποτελεί την ταφόπλακα για τους φοιτητές –μελλοντικά εργαζόμενους, τους οποίους πετάει εκτός επαγγέλματος (ειδικά από πολυτεχνικές, νομικές, ιατρικές, οικονομικές, καθηγητικές σχολές). Και εδώ κρίνεται η συμβολή της ριζοσπαστικής αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια, στο κατά πόσο θα καταφέρει να αναδείξει τις επιπτώσεις αυτού του νομοσχεδίου στα συμφέροντα των μελλοντικών εργαζομένων και θα επιχειρήσει να αναζωπυρώσει το κλίμα εντός των σχολών ενόψει και των προαναγγελθεισών κινητοποιήσεων, αλλά και να διαμορφώσει όρους στήριξης των κινητοποιήσεων από τη φοιτητική νεολαία.

Το μέτωπο του ασφαλιστικού συνιστά έναν τεράστιο σκόπελο για την κυβέρνηση, που αν καταφέρει και περάσει, θα έχει υλοποιήσει ένα από τα πιο στρατηγικά κομμάτια της εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής. Η αναδιάρθρωση που θα συντελεστεί στις εργασιακές σχέσεις με την υλοποίηση των μέτρων αυτού του ασφαλιστικού συνιστά μία σημαίνουσα τομή, καθώς εμβαθύνεται και διευρύνεται ο νεοφιλελευθερισμός στις εργασιακές σχέσεις. Με αυτές τις ρυθμίσεις, όπως αναλύθηκε και παραπάνω, ευρεία κοινωνικά στρώματα και επαγγελματικοί κλάδοι υποβαθμίζονται σε τεράστιο βαθμό, οδηγώντας σε συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης φτωχοποίησης το λαό και την νεολαία και στη γενίκευση της μετανάστευσης των νέων εργαζομένων. Τόσο το εύρος αυτών των μέτρων, το γεγονός ότι αφορά όλα τα τμήματα της κοινωνίας, αλλά και σφαγιάζει κυριολεκτικά ένα μεγάλο τμήμα του επαγγελματικά ενεργού πληθυσμού – τους ουσιαστικά ή τυπικά ελεύθερους επαγγελματίες -, όσο και η βιαιότητα τους, καθιστά αυτό το νομοσχέδιο βραχνά για την κυβέρνηση, αφού αντιλαμβάνεται πως ενδεχόμενες αντιδράσεις θα δημιουργούσαν συνθήκες πολιτικής αστάθειας. Η κεντρικότητα του μετώπου του ασφαλιστικού οφείλει να βρει ενεργοποιημένη την ριζοσπαστική αριστερά και να ανταποκριθεί στα αναβαθμισμένα καθήκοντα της συγκυρίας. Η συγκρότηση κινητοποιήσεων και η ριζοσπαστικοποίησή τους είναι ο μόνος τρόπος για να αναδιπλωθεί η κυβέρνηση στο ζήτημα του ασφαλιστικού, αλλά και για να διαμορφωθούν όροι πολιτικής αστάθειας.

Η κινητοποίηση του Σαββάτου αποτελεί τον πρώτο σκόπελο, αλλά ταυτόχρονα και φάρο, τον οποίο καλείται το λαϊκό και το φοιτητικό κίνημα να περάσει επιτυχώς (συγκρουσιακά και μαζικά καλύτερα), καθώς θα επικαθορίσει και τις κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος. Η κινητοποίηση αυτή θα εκλάβει χαρακτηριστικά πανελλαδικού τύπου και θα στηριχθεί κυρίως από την Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο. Επίσης, την ίδια μέρα έχει αποφασιστεί Παγκρήτια πορεία και στην Κρήτη. Η μαζική συμμετοχή στην πορεία του Σαββάτου, αφενός, αποτελεί την πρώτη ουσιαστική εμφάνιση του λαϊκού παράγοντα μετά την στρατηγική ήττα που υπέστη με το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα των εκλογών και θα πρέπει να στηριχθεί από την ριζοσπαστική αριστερά με όλες της τις δυνάμεις. Αφετέρου, θα αποτελέσει και δείκτη για το πώς θα εξελιχθούν οι επόμενες κινητοποιήσεις. Και εδώ γεννάται δυστυχώς για την ιστορία και για την συμβολή του μορφώματος των ΕΑΑΚ στο πέρασμα των τελευταίων δύο δεκαετιών ένα ντροπιαστικό ερώτημα: συμμετοχή στην πορεία για το Ασφαλιστικό και μάχη στους συλλόγους για τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξή της, ή διαδικασία διημέρου της «αντικαπιταλιστικής πτέρυγας»;

Τα ΕΑΑΚ οφείλουν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των καιρών και να αποτελέσουν και πάλι την πολιτική πρωτοπορία που αποτελούσαν κάποτε και που πολλοί πλέον την βαυκαλίζονται, αλλά με τις πράξεις τους την υποσκάπτουν. Στο πλαίσιο αυτών των επιπτώσεων που επιφέρει το ασφαλιστικό, η συμμετοχή της νεολαίας θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλυτικός παράγοντας. Οι παρακαταθήκες του φοιτητικού κινήματος και οι συσσωρεύσεις πολιτικών όρων που ακόμη διαμορφώνουν ένα καλύτερο συσχετισμό δύναμης στα πανεπιστήμια, σε σχέση με την κατάσταση στους εργασιακούς χώρους, ευνοούν την εμπλοκή της φοιτητικής νεολαίας σε κινηματικές διεργασίες. Εξάλλου η συμμετοχή της νεολαίας θα συμβάλλει στο να αποκτήσουν οι κινητοποιήσεις πιο ριζοσπαστικό χαρακτήρα, λόγω της κινηματικής εμπειρίας που είναι συσσωρευμένη στη νεολαία, εξαιτίας των κινηματικών παραστάσεων, αλλά και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και τρόπου συγκρότησής της. Τα ΕΑΑΚ οφείλουν από σήμερα μέχρι την τελευταία ώρα της Παρασκευής να ζυμώνουν στους συλλόγους το ζήτημα του ασφαλιστικού και να καλούν τους φοιτητές σε πραγματικό αυτή την φορά «Γενικό Ξεσηκωμό», βάζοντας αυτή τη βδομάδα γενικές συνελεύσεις που να καλούν στην πορεία του Σαββάτου, πραγματοποιώντας εκδηλώσεις και καλώντας κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς για την ενημέρωση των φοιτητών, ιδιαίτερα στις πλέον πληττόμενες σχολές, σχετικά με το νομοσχέδιο και τις επιπτώσεις του. Επιχειρώντας, δηλαδή, να διαμορφώσουν τους όρους για την συγκρότηση κινήματος το επόμενο διάστημα και την προετοιμασία του κλίματος εντός των φοιτητικών συλλόγων για την ψήφιση του νομοσχεδίου, που θα γίνει εν μέσω εξεταστικών. Αντ’ αυτού, ορισμένες αντιλήψεις καλούν τα σχήματα να ... συνεδριάσουν για το διήμερο των ΕΑΑΚ και επιχειρούν να νομιμοποιήσουν αυτή την επιλογή με το επιχείρημα ότι η πορεία του Σαββάτου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού οι μαζικές κινητοποιήσεις θα γίνουν αργότερα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να λένε ότι το ασφαλιστικό αποτελεί πρόσχημα για την αναβολή του διημέρου!

Το ότι τα σχήματα, αναγιγνώσκοντας την πραγματικότητα, επιχειρούσαν να οξύνουν τις αντιθέσεις και να συμβάλλουν στην συγκρότηση κινηματικών διεργασιών ήταν και το στοιχείο που διαφοροποίησε τα ΕΑΑΚ από την υπόλοιπη ρεφορμιστική και οπορτουνίστική αριστερά μέσα στα πανεπιστήμια και τα καθιστά επιτυχημένο μόρφωμα. Όποιος υπερασπίζεται πως πρέπει να γίνει διήμερο την ημέρα που θα γίνεται η πρώτη προσπάθεια για κινηματική απάντηση απέναντι στο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, καπηλεύεται με αυτόν τον τρόπο ένα ιστορικό μόρφωμα και ό,τι αυτό σηματοδοτεί, με πολλές αντιφάσεις τα τελευταία χρόνια βέβαια, μέσα στους συλλόγους: τον χώρο της συγκρουσιακής γραμμής, της συγκρουσιακής πρακτικής με την αναφορά στο κίνημα και τις διαδικασίες του. Αν σε κάτι παλιότερα υπήρχε «ομοφωνία» μέσα στα ΕΑΑΚ ήταν ο σεβασμός στις κινηματικές διαδικασίες και τα κινηματικά ραντεβού.

Ανεξάρτητα με το ποια είναι η πολιτική θέση καθενός για το συντονισμό γενικών συνελεύσεων και το φοιτητικό σύλλογο σωματείο κτλ, ξεπερνά τα όρια του κωμικοτραγικού να ισχυρίζεται κάποιος πως η συνεδρίαση της «αντικαπιταλιστικής πτέρυγας» που θα σχεδιάσει και θα συζητήσει το πλάνο δράσης της για το επόμενο 6μηνο – και μάλιστα εν μέσω εξεταστικών - για να χτυπήσει την ανεργία, την μετανάστευση, για να συντονίσει τους αγώνες εργαζόμενων και νεολαίας είναι πιο αποτελεσματική από την συμμετοχή στην ίδια την κινητοποίηση που αφορά την ανεργία, την μετανάστευση και φέρνει σε όσμωση εργαζόμενους και νεολαία. Οι εργαζόμενοι για τους οποίους θα συζητάμε ότι θέλουμε να προσεγγίσουμε, θα διαδηλώνουν δίπλα μας, αλλά δεν πειράζει, εμείς θα κάνουμε διήμερο. Η εκτός των τειχών (των πανεπιστημίων) νεολαία, που θέλουμε να προσεγγίσουμε, και θα συζητάμε για το νεολαιίστικο στίγμα των ΕΑΑΚ, θα διαδηλώνει έναν τοίχο πιο πέρα, αλλά δεν πειράζει, εμείς θα τοποθετούμαστε για αυτούς στο ΜΑΧ. Αναδεικνύονται τα αδιέξοδα των γραμμών που δεν μπορούν να συνδυάσουν μία γραμμή μαζών με την όξυνση των αντιθέσεων!
Αλλά μάλλον σύμφωνα με κάποιους η «αντικαπιταλιστική πτέρυγα» συμβάλλει περισσότερο στην ταξική πάλη με το να συγγράψει την ημέρα του Σαββάτου την ιδρυτική της διακήρυξη, το νέο «μανιφέστο», από το να συμμετέχει σε πορεία για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας και να συμβάλλει στην όξυνση της ταξικής πάλης. Με την επιλογή αυτή, ορισμένοι αντικειμενικά επιχειρούν να επιχειρηματολογήσουν γιατί δεν πρέπει να κατέβουμε στην πορεία ενάντια στο ασφαλιστικό και να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για τη στήριξή της από τους φ.σ., να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση των συμφερόντων μας και να κινητοποιήσουμε και τους συμφοιτητές μας πάνω σε αυτό, αλλά γιατί πρέπει να προτιμήσουμε το πανελλαδικό διήμερο την ίδια μέρα. Είναι πιο «επαναστατική» φυσιογνωμία μορφώματος της ριζοσπαστικής αριστεράς αυτή που θα καλεί τον κόσμο των συλλόγων στις εσωτερικές της διαδικασίες, αντί να τον καλεί στην κινητοποίηση του Σαββάτου.
Θα αποτελέσει σημείο χωρίς επιστροφή για την φυσιογνωμία και τον ρόλο των ΕΑΑΚ, αν επιχειρηθεί να υλοποιηθεί το διήμερο σε αυτές τις ημερομηνίες. Θα αποτελέσει την τομή, για την μετατροπή τους από ένα πολιτικοσυνδικαλιστικό μόρφωμα που βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με τις μάζες και έχει ως συστατικό του στοιχείο την συγκρότηση κινημάτων, σε μία γραφειοκρατική, κι ελιτίστικη ως προς τις μάζες «παράταξη». Είναι καταγγελτέα οποιαδήποτε τοποθέτηση υπερασπίζεται αυτή την επιλογή της διεξαγωγής του δυημέρου. Διότι υπάρχει πιο σημαντικό διακύβευμα από το αν επιζητά κανείς το Α στα ΕΑΑΚ να μετατραπεί από Αριστερή, σε Αντικαπιταλιστική Κίνηση. Να συνεχίσει να είναι ένα ζωντανό μόρφωμα που δε λείπει από τις μεγαλύτερες μάχες του λαού και του εργατικού κινήματος. Ειδικά σε μία μάχη που αν χαθεί, η γενιά μας – ιδιαίτερα οι φοιτητές - θα χει σα μοναδική επιλογή τη μετανάστευση.

ΑΝ.ΑΡ.ΠΑ

ΑΝεξάρτητη ΑΡιστερή ΠΑρέμβαση φοιτητών

(σχήμα που συμμετέχει στα ΕΑΑΚ)