Η πρόσφατη ανακοίνωση
του Συμβουλίου Ιδρύματος προς την πολυτεχνειακή κοινότητα αποτέλεσε
κορυφαία αποτύπωση της ιδεολογικής κυρίως, επίθεσης που δεχόμαστε οι φοιτητές
από τη διοίκηση και τους καθηγητές, μετά το πέρας των κινητοποιήσεων. Η επίθεση
αυτή ενέχει μια βασική αντίφαση. Ότι ενώ (το ΣΙ, Κοσμήτορες, καθηγητές) καλούν
σε ομαλότητα και ειρήνη, η μετάλλαξη
των όρων φοίτησης και της όποιας επαγγελματικήςμας προοπτικής (όπως περνάει
μέσα από την εφαρμογή των πρότυπων
οργανισμών) , την οποία μας καλούν να υποστούμε ομαλά και ειρηνικά, είναι εντελώς
καταστροφική για μας. Υπό αυτό το πρίσμα, όταν ένα όργανο που αποτελείται
από εγκάθετους του υπουργείου, εκλέχθηκε και συνεδριάζει ηλεκτρονικά, και έξω
από το ίδρυμα, επειδή αντιλαμβάνεται πως δεν έχει καμιά νομιμοποίηση από την
κοινότητα του πολυτεχνείου, βγάζει μια τέτοια απόφαση, αυτό μόνο «αγαθές»
προθέσεις δεν έχει δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο.
Τόσο το χάσμα μεταξύ της πολυτεχνειακής κοινότητας και του
ΣΙ, όσο ο πολιτικός ρόλος που επιχειρεί να παίξει το ΣΙ στο ίδρυμα, φάνηκαν πιο
γλαφυρά από ποτέ τη περίοδο των κινητοποιήσεων και έπεισαν και τον τελευταίο
στο ίδρυμα για το τι είναι. Ακόμα και τη περίοδο που ομόφωνα όλα τα συλλογικά όργανα φοιτητών,
εργαζομένων και καθηγητών είχαν αποφάσεις για στήριξη του αγώνα ενάντια στις
διαθεσιμότητες, το ΣΙ δεν έχανε ευκαιρία με κάθε του απόφαση να υποθάλπει τον
αγώνα, με ανακοινώσεις που κυριολεκτικά όταν διαβάζονταν σε συνελεύσεις εργαζομένων
ή φοιτητών έκαναν γεμάτα αμφιθέατρα να γελάνε. Έγινε ξεκάθαρο και στο τελευταίο
μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας πως αυτό το αντιδραστικό όργανο θέλει μόνο την εφαρμογή της κυβερνητικής
πολιτικής στο ίδρυμα, και την καταστολή κάθε αντίδρασης σε αυτήν, και ποτέ δε
νοιάστηκε ούτε για ενδεχόμενο χάσιμο εξαμήνου για μας, ούτε για την τύχη
των 400 απολυμένων εργαζομένων του ΕΜΠ.
Χαρακτηριστικό καθώς και ανήκουστο είναι το πρόσφατο
περιστατικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οπού το ΣΙ εκεί δεν αρκέστηκε στην τόσο
καιρό επίθεση με κάθε τρόπο στον Πρύτανη του ΕΚΠΑ Πελεγρίνη λόγο της στάσης
στήριξης στις κινητοποιήσεις εκεί αλλά ξεπέρασε
κάθε όριο μη επιτρέποντας σε συγκεκριμένη καθηγήτρια να είναι υποψήφια επόμενη
Πρύτανης επειδή κάποια στιγμή στο παρελθόν είχε εκφράσει αντίθεση στο νόμο
πλαίσιο! Οι μάσκες Δημοκρατικότητας και εκπροσώπησης της κοινότητας
έπεσαν. Είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για ένα όργανο που δεν νοιάζεται για
τίποτα παρά μόνο για την εφαρμογή με κάθε τρόπο, όσο πραξικοπηματικός ή βίαιος
είναι αυτός, της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης
στα εκάστοτε ιδρύματα και εκλέχτηκε ακριβώς για να διασφαλίσει την αυταρχική
υλοποίηση των κυβερνητικών επιταγών εντός των τοιχών.
Στρατιώτες της πολιτικής κατεύθυνσης που βάζει το ΣΙ στο
ίδρυμα είναι μεγάλη μερίδα των καθηγητών. Οι καλοθελητές του υπουργείου
αυτοί, μετά το πέρας των κινητοποιήσεων ξοδεύουν ώρες μαθήματος προσπαθώντας να
μας πείσουν για το πόσο καταστροφικό για το εξάμηνο και για το επιστημονικό
κύρος της σχολής θα ήταν αν χάναμε ακόμα και μία ώρα για κινητοποίηση.
Προσπαθούν να μας πείσουν καθημερινά πως μόνο μέσα από το διάβασμα μπορούμε να
έχουμε μια κάποια προοπτική για ένα αύριο. Δεν χάνουν ευκαιρία να μας πουν πόσο
μεγάλη κρίση στο ίδρυμα και το διεθνές επιστημονικό προφίλ του παρήγαγαν οι
απεργίες και οι καταλήψεις και το πόσο επιστημονικά ανήθικο ήταν που
περιφρουρούνταν η απεργία και οι καταλήψεις και δεν επιτρέπονταν στους
απεργοσπάστες (στους ίδιους δηλ. και τους ομοϊδεάτες τους) να δουλέψουν μέσα σε
κατειλημένους χώρους. θα μας βρουν απέναντι τους. Όσο και να υποκρίνονται πως νοιάζονται για τις σπουδές μας και τις
προοπτικές μας όλοι ξέρουμε πως προετοιμάζονται να μας φέρουν τους πρότυπους
εσωτερικούς κανονισμούς(διαγραφές, σπάσιμο πτυχίων, δίδακτρα, κτλ.).Να ξέρουν αυτοί οι κύριοι πως όσο και να
μας πιπιλάνε το μυαλό κάθε μέρα, το φοιτητικό κίνημα δεν μπαίνει στο γύψο όταν
τολμήσουν να επιτεθούν στα δικαιώματα μας πάλι θα μας βρουν ετοιμοπόλεμους.
Απέναντι στον αυταρχισμό και την ομαλότητα που προτάσουν, θα βρουν τις
δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες φοιτητών και εργαζομένων, τη συλλογική
δύναμη της κινηματικής υπεράσπισης των κεκτημένων μας που δεκαετίες τώρα
διασφαλίζουν οι αγώνες των φοιτητών.
Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόσφατη απόφαση του ΣΙ που
απαξιώνει τα συλλογικά όργανα της πολυτεχνειακής κοινότητας καθώς θέλει να τους
στερήσει το δικαίωμα να περιφρουρούν τις αποφάσεις τους είτε για απεργία, είτε
για κατάληψη, καθώς και η επίθεση στη δυνατότητα συμμετοχής στους φοιτητές και
τους εργαζομένους στις αποφάσεις του ιδρύματος και την ελευθερία έκφρασης σε
χώρους κατειλημένους απόφοιτητές είναι τουλάχιστον καταδικαστέα. Δεν θα μας πει
ένα όργανο που αποτελείται από εγκάθετους του υπουργείου και που δεν εκφράζει
τίποτα μέσα στο ίδρυμα τα μέσα πάλης που θα υλοποιούμε όταν κινητοποιούμαστε
και ούτε θα μας αποκλείσει από τα όργανα λήψης αποφάσεων του ΕΜΠ. Όσο
περισσότερο παίρνουν το ύφος της διαταγής και του αυταρχισμού που θυμίζει κάτι
από άλλες εποχές, τόσο θα εμπνεόμαστε από τους ηρωικούς αγώνες του φοιτητικού κινήματος εκείνων των μαύρων
εποχών. Όσο υπάρχουν φοιτητές στο πολυτεχνείο, θα κινητοποιούνται συλλογικά και
θα παρεμβαίνουν σε όλα τα όργανα, για να υπερασπίζονται τόσο το δικαίωμα για
ανθρώπινους όρους φοίτησης αλλά κυρίως για μια προοπτική για ένα αξιοπρεπές
μέλλον.