Είναι
ακόμα ξεκάθαρες στη μνήμη μας οι εικόνες, τόσο της μαζικής πανπολυτεχνειακής
συνέλευσης που δημιουργήθηκε για να εκφράσει την αντίθεση του συνόλου της
ακαδημαικής κοινότητας (φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενοι) στον Νόμο
Αρβανιτόπουλου, όσο και το σύνολο των συγκλήτων και των συνελεύσεων τμημάτων
(σχολών) που κάθετα καταγγέλανε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Απ’ ό,τι
φαίνεται τελικά, το μπλοκ των καθηγητών,
μετά το πέρας των κινητοποιήσεων, εμπέδωσαν αμέσως τη μεταρρύθμιση και
τοποθετήθηκαν πλέον υπέρ του Νόμου και της μεταρρύθμισης με την ελπίδα της με καλύτερους
όρους επιβίωσης τους. Αποτέλεσε λοιπόν, ας το πούμε περίεργη, εμπειρία η
προηγούμενη συνέλευση σχολής για όσους φοιτητές βρεθήκαν εκεί.
Στη
συνέλευση σχολής έγινε σαφές, από μεριάς καθηγητών, πως έχουν μπει σε μια
διαδικασία απονομιμοποίησης της παρουσίας των φοιτητών εκεί και μετάλαξης της
μορφής της συνέλευσης από ανοιχτή σε όποιον θέλει να παρακολουθήσει ή να
παρέμβει σε κλειστή, δηλαδή μόνο οι καθηγητές θα μπορούν να παρεβρίσκονται.
Επίσημος λόγος αποτέλεσε το γεγονός ότι ο Νόμος δεν προβλέπει την
αντιπροσώπευση του συλλόγου των φοιτητών στη συνέλευση σχολής, παρότι κανένας
νόμος ποτέ δεν προέβλεπε το να είναι η συνέλευση ανοιχτή για όλους, όπως ήταν
μέχρι τώρα. Η στάση του κοσμήτορα Φαράκου, ο οποίος έψαχνε αφορμές (το ότι
κάποιοι φοιτητές δεν κάθονταν σε καθίσματα ή το ότι καποιος κάπνιζε) για να επιτεθεί
στους φοιτητές που ήταν εκεί ήταν χαρακτηριστική για να καταλάβει κανείς το τι
πάνε να κάνουν. Επίσης δεν έλειψαν απειλητικές τοποθετήσεις που υπονόησαν
πειθαρχικά, ακόμα και αστυνομία στο άσυλο, για να αντιμετωπιστούν αυτοί που δεν
τηρούν τους κανονισμούς.
Η
στάση των καθηγητών της σχολής μας αναδεικνύει μια πολιτική τοποθέτηση υπέρ της
εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που διαλύει το μέλλον μας. Το γεγονός ότι το καθηγητικό μπλοκ επιλέγει να ανοίξει το ζήτημα της
παρουσίας των φοιτητών στις συνελεύσεις σχολής την πιο κρίσημη περίοδο, τη περίοδο που οι διάφορες πτυχές της εκπαιδευτικής
μεταρύθμισης (διαγραφές στα ν+2, σπάσιμο πτυχίου σε 3ετές και 2ετές, δίδακτρα,
κλπ) για να εφαρμοστούν θα πρέπει να περάσουν απο της συνελεύσεις αυτές ως
εσωτερικοί κανονισμοί, αναδεικνύει τη πρόθεση από μεριάς τους να
περάσουν το σύνολο των πτυχών πίσω από τις πλάτες μας, χωρίς να το μάθει
κανένας, και προφανώς χωρίς κανείς να αντιταχθεί έμπρακτα σε αυτό.
Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια της κ.Κυριάκη
<<δεν με νοιάζει το αν θα βρίσκονται οι φοιτητές στη συνέλευση σήμερα,
αυτό που θέλω είναι να μην είναι εδώ όταν θα συζητάμε για τους εσωτερικούς
κανονισμούς.>>
Τα
πράγματα για μας είναι ξεκάθαρα. Η μάχη που έχουμε να δώσουμε ενάντια στους
εσωτερικούς κανονισμούς, όταν αυτοί πάνε να περάσουν, είναι η πιο κρίσιμη μάχη
ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Υπό αυτή την έννοια, οι
φοιτητές συλλογικά, πρέπει να παραβρεθούμε μαζικά στην επόμενη συνέλευση σχολής,
που θα γίνει τέλη Ιούνη, για να κατοχυρώσουμε το δικαίωμα μας να βρισκόμαστε
και να παρεμβαίνουμε σε όσα αποφασίζουν οι καθηγητές για μας και μας αφορούν,
και να μπλοκάρουμε με κάθε τρόπο την εφαρμογή της μεταρρύθμισης μέσα απ τους
εσωτερικούς κανονισμούς, όταν αυτό πάει να γίνει.