ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑ "ΚΑΤΕΡΓΑ"...

Πολύ άγχος, διάβασμα, ανταγωνισμός και πολύ καφέ... Είναι τα προαπαιτούμενα για να επιβιώσει κανείς στην εξεταστική περίοδο, ειδικά τώρα που το υπουργείο θέλει στο 7^ο έτος να διαγραφόμαστε. Δεν είναι όμως πρωτόγνωρη μια τέτοια αναπαράσταση για μας, καθώς ακόμη από τις σχολικές εξετάσεις και διαγωνίσματα, με αποκορύφωση τις πανελλήνιες, βρισκόμαστε υπό εξέταση. Όλη αυτή η επίμονη προσπάθεια αποτελεί ένα ατέλειωτο κυνήγι πιστοποιήσεων για μια υποτιθέμενα πιο ευνοϊκή θέση στην αγορά εργασίας. Και μιλάμε για μια σχολή (ΣΕΜΦΕ) πολύ δύσκολη χωρίς στοιχειώδη επαγγελματική αποκατάσταση και σε μια περίοδο που η ανεργία στους νέους ξεπερνάει το 60%! Την παραπάνω αντίφαση έρχονται να ενισχύσουν οι καθηγητές, κάνοντας όλο και πιο δύσκολους τους όρους φοίτησης και αποφοίτησης.

Κατά τη διάρκεια της εξεταστικής πολλές φορές θα έρθουμε αντιμέτωποι με:

Την αυταρχική συμπεριφορά καθηγητών.

Μέσα στα αμφιθέατρα συγκεκριμένο κομμάτι καθηγητών επιδίδεται σε αυταρχικές συμπεριφορές προσβάλλοντας φοιτητές (σε σημείο να αποκαλεί τους φοιτητές «αλήτες» και ότι έχει έρθει για να αποδώσει δικαιοσύνη!!) που υποτίθεται πως έχουν αντιγράψει ή και παίρνοντας κόλλες και προσωπικά αντικείμενα με την υποψία αντιγραφής. Γραπτά μηδενίζονται χωρίς κανένα λόγο, μόνο και μόνο για επιβεβαίωση ορισμένων που κάνουν καριέρα στις πλάτες φοιτητών. Είναι οι ίδιοι που τάσονται υπέρ του υπουργείου για τις διαγραφές φοιτητών, τα δίδακτρα και το κόψιμο των δωρεάν συγγραμάτων. Στις εξεταστικές περιόδους η δημιουργία «υγειονομικών ζωνών», κενών θέσεων και σειρών μεταξύ φοιτητών, η κατανομή αμφιθεάτρων αλλά και η επίδειξη του πάσο (ακόμα και της ταυτότητας) κάνουν όλο και πιο ασφυκτικό το κλίμα για τους φοιτητές.

Ένα ακόμα παράδειγμα της αυταρχικότητας που δείχνουν οι καθηγητές απέναντι στους φοιτητές είναι αυτό της επέκτασης της εξεταστικής. Ύστερα από τη γενική συνέλευση του συλλόγου, κατατέθηκε στην επιτροπή σπουδών η πρόταση που έλεγε για επέκταση της εξεταστικής από 3 σε 4 εβδομάδες, όπως ήταν κάθε φορά. Η στάση των καθηγητών ήταν απαράδεκτη καθώς όχι μόνο αρνηθήκανε να υλοποιήσουν την απόφαση του συλλόγου αλλά λέγανε ΨΕΜΜΑΤΑ στους φοιτητές, ότι και καλά δεν έχουν πάρει απόφαση για το ζήτημα έτσι ώστε να μην προλάβουμε να αντιδράσουμε…

Τα μαζικά κοψίματα.

Συνήθως είναι το αποτέλεσμα των παραπάνω και το πρώτο θέμα συζήτησης μετά την εξεταστική. Αρκετοί καθηγητές κόβουν μαζικά φοιτητές, στη προσπάθεια τους να αναπαράγουν τα πρότυπα του ¨επιτυχημένου επιστήμονα¨ που περνώντας πάνω από τα πτώματα των συμφοιτητών του θα κάνει καριέρα, συμβάλουν συνειδητά στην εντατικοποίηση των σπουδών, στην αποστασιοποίηση των φοιτητών από άλλα ενδιαφέροντα και εν τέλει στην αποστροφή τους από τις συλλογικές διαδικασίες. Το τελευταίο είναι προφανές, αφού μετά από φοιτητικές καταλήψεις τα μαζικά κοψίματα είναι κανόνας, για την «τιμωρία» των ¨ανήσυχων¨ φοιτητών.

Οι ιδεολογικές προεκτάσεις της εξεταστικής περιόδου.

Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει μία ομοιότητα στα συμπεράσματα που βγάζουν οι φοιτητές, ο καθένας μόνος του, κατά τη διάρκεια, άλλα και μετά το πέρας της εξεταστικής περιόδου. Συμπεράσματα τύπου: έπρεπε να είχα διαβάσει περισσότερο, έπρεπε να είχα κάνει την εργασία, δεν έπρεπε να ασχολούμαι τόσο με άλλα πράγματα, έπρεπε να παρακολουθώ περισσότερο. Είναι εμφανές πως η διαδικασία αυτή, ως κομμάτι του εκπαιδευτικού μηχανισμού, ωθεί τους φοιτητές στο δρόμο της επιβίωσης, να διαβάζουν μέρα-νύχτα προκειμένω να καταφέρουν (αφότου πρώτα θα έχουν φτύσει αίμα…) να πάρουν πτυχίο-διαβατήριο στην ανεργία. Οι φοιτητές τασσόμαστε ενάντια σε τέτοιου τύπου ιδεολογήματα γιατί δεν είναι δυνατόν να μας συμπεριφέρονται σαν υποδεέστερα όντα, σαν «άρρωστους που χρειαζόμαστε θεραπεία από τον γιατρό-δάσκαλό μας», όπως συνηθίζουν να λένε καθηγητές στη σχολή μας…

Σε αυτήν την κατεύθυνση προασπιζόμαστε τα αυτονόητα:

• Δεν δείχνουμε πάσο ή ταυτότητα και δεν δεχόμαστε καμία μορφή ελέγχου. Το ότι είμαστε φοιτητές μπορεί να το επιβεβαίωση ο καθένας μέσα στο αμφιθέατρο

• Δεν έχει κανείς δικαίωμα να μας αλλάξει θέση με βάση κάποια κατανομή αμφιθεάτρων. Το μόνο ρόλο που έχουν οι κατανομές είναι για να δούμε πόσες αίθουσες χρειάζονται για εξέταση.    

• Απαιτούμε ανθρώπινους ρυθμούς εξέτασης, με το κάθε μάθημα να διαρκεί 3 ώρες.

• Απαιτούμε τα θέματα να είναι εντός ύλης.

• Οποιαδήποτε προσπάθεια καθηγητικής αυθαιρεσίας απέναντι σε συμφοιτητή μας πρέπει να απαντάται με μαζικό τρόπο, όχι μόνο γιατί θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας σε αυτή τη θέση, αλλά και για να μην να ξανασυμβεί.

• Σε περίπτωση μαζικών κοψιμάτων απαιτούμε την  κανονικοποίηση των βαθμολογιών ώστε να περάσουν περισσότεροι φοιτητές. Δεν είναι δυνατόν να φταίει και το 85% των αποτυχόντων στην εξέταση!!

• Απαιτούμε την διεξαγωγή επί πτυχίω εξεταστικής για τους φοιτητές του 9^ου εξαμήνου και πάνω χωρίς προαπαιτούμενα.

Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους συμπεριφορές, ο μόνος δρόμος είναι η συλλογική προάσπιση των κεκτημένων μας και η επέκταση αυτών. Στην εξεταστική υποτίθεται πως οι αντιδράσεις μειώνονται, οι φοιτητές σκύβουν το κεφάλι και διαβάζουν έχοντας ως μόνο στόχο την ατομική τους καταξίωση. Στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε ότι ακόμα και σε αυτό το δύσκολο πεδίο παρέμβασης, αυτό της εξεταστικής, η γενιά που κινητοποιείται μαχητικά και νικάει δεν έχει τίποτα να χάσει παρά να δείξει πως το αβέβαιο μέλλον που της ετοιμάζουν θα γίνει το δικό τους παρελθόν, και πως κάθε προσπάθεια υποταγής στην κυρίαρχη ιδεολογία θα βρίσκει αντιστάσεις.

 

ΣΤΑ ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ

ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ!