Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΝ!!!

Μετά από 14 εβδομάδες απεργίας και καταλήψεων διοικητικών-φοιτητών ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τις απολύσεις, το υπουργείο περνά στην αντεπίθεση αναγγέλοντας τις... διαγραφές 180.000 φοιτητών το καλοκαίρι του 2014! Πρόκειται για μια από τις πιο εκδικητικές κινήσεις στις οποίες θα μπορούσε υπουργείο και κυβέρνηση να προβούν ενάντια στο φοιτητικό κίνημα, καθώς διαγράφει επί τις ουσίας τους μισούς φοιτητές από τα πανεπιστήμια της χώρας. Πιο συγκεκριμένα, οι διαγραφές σε πρώτη φάση θα αφορούν όσους φοιτητές εισήχθησαν στις σχολές τους από το 2006 και πριν και αργότερα θα μπει σε εφαρμογή το απεχθές όριο ν+2.

Οι διαγραφές δεν είναι τυχαίο που έρχονται στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, την ώρα δηλαδή που το φοιτητικό κίνημα έδωσε μεγαλειώδη μάχη στο πλάι των διοικητικών υπαλλήλων και που καλείται να δώσει νέα μάχη ενάντια στους Πρότυπους Οργανισμούς (διάλυση πτυχίων, δίδακτρα κα). Το υπουργείο και η κυβέρνηση, αντιλαμβανόμενοι το δραστικό ρόλο που μπορεί να παίξει η νεολαία ενάντια στα σχέδιά τους, θέλουν να τελειώνουν μια και καλή μαζί της λέγοντας πως από δω και πέρα δεν υπάρχει χώρος για αγώνα και δικαιώματα μα μόνο για... υποταγή και διάβασμα!

Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος με τον οποίον προσπαθούν ΜΜΕ και κυβέρνηση να ανοίξουν το θέμα των διαγραφών στην κοινωνία... λέγοντας για τεμπέληδες φοιτητές που συνιστούν βάρος για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Κανείς όμως δε μπαίνει στη διαδικασία να πει πως ο φοιτητής που ξεπερνά τα ν+2 έτη σπουδών δε συνιστά κανένα οικονομικό βάρος για το πανεπιστήμιο καθώς τα συγγράμματα τα έχει πάρει και το πάσο και και η διαμονή στην εστία σταματάνε να ισχύουν. Με άλλα λόγια, ο ¨αιώνιος¨ δεν αποτελεί καμία απολύτως πληγή για το ίδρυμα και το κράτος, ίσα ίσα τη φοίτησή μας την πληρώνουμε όλοι με μεγάλο κόστος απ’το εισόδημά μας. 

Από την άλλη μεριά, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο αιώνιος φοιτητής δεν είναι πρόβλημα αλλά έχει πρόβλημα! Οι ρυθμοί σπουδών πλεον στις σχολές είναι ιδιαίτερα ασφυκτικοί και πολύ δύσκολα οι φοιτητές καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις σπουδές τους καθώς το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει όλο και παραπάνω χωρίς κανένα λόγο. Το επιχείρημα που θέλει να λέει πως ο καλός ανταμοίβεται οπότε να τελείωνουμε μια ώρα αρχίτερα με τους ¨κακούς φοιτητές¨ δεν έχει καμία ισχύ, ειδικά όταν η ανεργία στους νέους ανέρχεται στο 60% και η επιστημονική μετανάστευση θερίζει. Επιπλέον, σειρά φοιτητών λόγω κρίσης επιλέγουν να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους για να τα βγάλουν πέρα. Οπότε οι διαγραφές έρχονται να θέσουν εμπόδιο σε όλους αυτούς που δεν προλαβαίνουν να αφιερώνουν όλη τους τη μέρα στη σχολή. Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι το ότι οι διαγραφές έρχονται να πειθαρχήσουν και να τρομοκρατήσουν τη φοιτητιώσα νεολαία, ξεκαθαρίζοντάς της πως ο νέος – αυριανός εργαζόμενος - δεν πρέπει να αγωνίζεται για το παρόν και το μέλλον του γιατί άμα επιλέξει να αγωνιστεί θα έχει συνέπειες στις σπουδές του και θα απειλείται με διαγραφή! Έτσι ο νέος θα έχει ενσωματωμένα από τα φοιτητικά του χρόνια τα ιδεολογήματα του φόβου και της ατομικής διαπραγμάτευσης και σαν αυριανός εργαζόμενος θα καταφεύγει στον ατομικό δρόμο μακριά από τους συλλογικούς αγώνες. Με αυτόν τον τρόπο εκδικούνται και μια γενιά (η λεγόμενη γενιά του 06) που μέσα από τα μεγαλειώδη φοιτητικά κινήματα των τελευταίων χρόνων τους χάλασε τα σχέδια και τους δημιούργησε μεγάλα προβλήματα. Κινήματα χάρη στα οποία εμείς σήμερα έχουμε όσα δικαιώματα έχουμε, και χάρη στα οποία στο κάτω κάτω δε διαγραφόμαστε εδώ και πολλά χρόνια και το ν+2 είναι ακόμα στα χαρτιά. 

Και για να αναφερθούμε και λίγο στη σχολή μας...

Η ΣΕΜΦΕ αποτελεί μια από τις πιο δύσκολες σχολές του ΕΜΠ (μέσος όρος αποφοίτησης 8 χρόνια), ανίσχυρο πτυχίο και μόνη επαγγελματική αποκατάσταση ο ΑΣΕΠ (την ώρα που οι διορισμοί στο δημόσιο έχουν παγώσει). Και σα να μη φτάνει αυτό, συγκεκριμένοι καθηγητές έρχονται να κάνουν τη ζωή του φοιτητή ακόμα πιο δύσκολη, βάζοντας πολύ δύσκολα θέματα στις εξεταστικές και κόβοντας την πλειοψηφία των φοιτητών στα μαθήματα (βλέπε Κουρκουλή, Ράπτη κα). Ταυτόχρονα θέλουν να περάσουν υποχρεωτικές προόδους, αλυσίδες και προαπαιτούμενα που σημαίνει πολλαπλασιαστικά δυσκολότερη σχολή. Ερχόμαστε εμείς λοιπόν να θέσουμε συγκεκριμένα ερωτήματα: θα διαγράφεται από εδώ και πέρα η πλειοψηφία των ΣΕΜΦιτών;; θα διαγραφτούν όλοι αυτοί που καθυστερούν την απόκτηση πτυχίου λόγω των συγκεκριμένων γνωστών αγνώστων καθηγητών;; ή θα ονομαστούν κι αυτοί οι φοιτητές τεμπέληδες και αδιάφοροι και θα εκδιωχτούν και αυτοί έτσι απλά απ’τις σχολές τους;; 

Οι διαγραφές προωθούνται σε όλους τους νόμους του υπουργείου τα τελευταία 30 χρόνια και έχουμε μείνει στα χαρτιά από το φοιτητικό κίνημα. Το φοιτητικό κίνημα, όλα τα προηγούμενα χρόνια, έδωσε μάχη ενάντια σε κάθε αντι-εκπαιδευτικό νόμο, ενάντια σε κάθε μορφή εντατικοποίησης και διάλυσης των σπουδών μας, ενάντια σε κάθε υπουργείο και κυβέρνηση που ερχόταν έτσι απλά να διαγράψει φοιτητές από τις σχολές τους και ταυτόχρονα το μέλλον τους. Έτσι και τώρα, εμείς λέμε ότι:

ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΕΟΙ ΓΥΡΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ!

ΟΥΤΕ Ν+2 ΟΥΤΕ 2Ν ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΔΕ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ!
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΝ ΠΡΙΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΤΥΧΙΟ
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ!